De medewerkers van Pals maken van alles mee en hebben over veel dingen een mening. Niet in de laatste plaats over de wereld van de letselschade. In de volgende blogs kun je er van alles over lezen.
Er is een satirisch tv-programma van Niels van der Laan en Jeroen Woe dat op zaterdagavond wordt uitgezonden. Je kent het misschien wel. Mijn vrouw en ik kijken er graag naar. Het is ons soort humor. Heel actueel en origineel. Eén van de vaste onderdelen is de één minuut. Een ingewikkeld onderwerp dat in een liedje van één minuut wordt uitgelegd. Met veel satire en met een hele harde kern van waarheid. Over AstraZeneca, Poetin, zelftesten, wat er maar in het nieuws is.
Lees verder
Vakantie is meestal fijn. De paar weken in het jaar dat er even niets moet, althans niet van het werk. Dat je even kunt ontspannen, een mooie reis kunt maken. Nou ja, dat hoef ik ook niet uit te leggen. Het vervelendste van vakantie vind ik dat andere mensen het ook hebben. Wat is dat lastig zeg!
Lees verder
Een vrachtwagenchauffeur had tijdens zijn werk letsel opgelopen. Niet tijdens het rijden maar tijdens het lossen. Een trapje waarvan hij gebruik moest maken bleek niet zo veilig en dat had ernstig voetletsel tot gevolg. Het was maar zeer de vraag of de man zijn eigen werk nog kon doen. Er werd al gesproken over ander werk.
Lees verder
Het woord rappel is afkomstig uit het Frans. Het staat daar voor terugroepen of stopzetten. Het heeft nog wel meer betekenissen maar in mijn werk heb ik het leren kennen als een ander woord voor herinnering. Toen ik bij Pals ging werken moest ik namelijk gaan rappelleren.
Lees verder
In de week dat Peter R. de Vries aan zijn schotwonden is overleden. In de week dat een deel van Zuid-Nederland is ondergelopen en de koning na het persmomentje op vakantie gaat. In de week dat de vader van advocaat Derk Wiersum de vermoedelijke daders emotioneel toespreekt. In de week dat de politie een kilometerslange erehaag voor een overleden collega vormt. In diezelfde week bereikt de R-waarde een historisch hoogtepunt en ga je toch gewoon weer aan het werk.
Lees verder
Toen ik eind vorig jaar werd gevraagd om content voor onze website aan te leveren kreeg ik acuut jeuk. Content aanleveren. Wat een jeukwoord! En nu ben ik toch 26 blogs verder. Dat is halverwege.
Lees verder
Regelmatig verwijzen klanten mij naar aanleiding van het hen overkomen ongeval naar de media. In het Dagblad van het Noorden is er dan aandacht aan besteed. Of ze verwijzen mij naar nieuwssites zoals Killroy voor foto’s van het ongeval. Soms zijn mensen zelfs lichtelijk verbaasd dat ik niets van het ongeval weet. Het is zelfs op de regionale tv geweest!
Lees verder
Had me voorgenomen om de nieuwe maand actief en voortvarend te beginnen. Ik heb iets met data. Precies halverwege het jaar. Mooi moment voor een frisse start. De 30e juni was nogal rommelig verlopen. Mijn zus moest voor een kleine ingreep naar het ziekenhuis. Aangezien ze daarna niet mocht autorijden, moest ik mee. Uitgerekend dezelfde dag moest ik met mijn laptop naar kantoor voor spoelen en upgraden. Het werd een dagje heen en weer rijden. Alles zat tegen en duurde langer dan verwacht. Uiteindelijk was ik omstreeks 19.00 uur weer thuis. ’s Avonds de laptop nog even aangezet. Maar wat was het nieuwe wachtwoord? Dat had ik even niet meegekregen.
Lees verder
Op een paar honderd meter van ons huis is een groot graanveld. Het duurt een half uurtje om er omheen te lopen en dat doe ik regelmatig. Het ziet er prachtig uit. Zeker met een ondergaande zon. De goudgekleurde halmen wuiven in een zacht briesje, de zwaluwen flitsen er net boven en het is dan niet moeilijk om die legendarische filmscene in mijn gedachten af te spelen. Als de hoofdpersoon na een episch gevecht in de arena het toch niet overleeft, loopt hij in het schemergebied tussen deze wereld en het hiernamaals door een graanveld. In de verte ziet hij zijn zoontje en vrouw die in het begin van de film wreed zijn vermoord. Zijn handen strelen het graan, zijn vrouw schermt haar ogen af tegen de zon, herkent hem en zwaait. Het zoontje begint naar zijn vader te rennen. Elysium…
Lees verder
Bert Heida - 24 juni 2021
Zomer 2021. Het is alsnog zomer geworden. De coronabeperkingen zijn deels opgeheven maar deze vrijdag werk ik nog thuis. Conform de nog geldende voorschriften. Ik zit zwetend op mijn thuiskantoor. Wel in aangepaste kleding (korte broek en t-shirt met heftige print) wat op kantoor niet kan. Maar ik had er nu wel met keurige pantalon en overhemd willen zitten. Airco. Wat een uitvinding!
Lees verder
Bert Heida - 18 juni 2021
Als de nood het hoogst is, zijn de bosjes dichtbij. Toen de horeca nog gesloten was, kwamen fietsers en wandelaars in de problemen door het ontbreken van sanitaire voorzieningen. Dat heb ik zien gebeuren.
Lees verder
Bert Heida - 10 juni 2021
Mijn vrouw heeft er een verschrikkelijke hekel aan. Mijn zoon kan er een geweldige (overdreven) imitatie van geven die wel confronterend is. Het is dan ook geen eigenschap waar ik trots op ben. Maar Ik kan verschrikkelijk vloeken. Vaak om onbenullige dingen wat het eigenlijk nog erger maakt. Meestal gaat het om frustratie over mijn eigen dommigheid, onoplettendheid of onkunde. Als ik het eten laat aanbranden, als ik voor de derde keer naar de winkel moet omdat ik een essentiële boodschap ben vergeten of als ik iets simpels niet kan repareren. En natuurlijk als ik me pijn doe. Dat helpt!
Lees verder
Bert Heida - 4 juni 2021
Onze nieuwe tandarts is jong, heeft net zijn eerste praktijk geopend en doet zijn werk goed. Dat maakt een bezoek echter nog steeds niet iets waar ik met enthousiasme naar uitzie. Integendeel, een week voor de behandeling begint de spanning al op te lopen. Eenmaal in de stoel lukt het me niet om te ontspannen en zit ik maar te wachten op die ene felle pijnscheut.
Lees verder
Bert Heida - 27 mei 2021
Mijn vrouw heeft wel eens gezegd dat ze mijn werk niet zou kunnen doen. Dat had dan niet te maken met de specifieke opleiding of deskundigheid maar met de verhalen die ik af en toe deelde. Zoals over een poging om een voorschot te krijgen voor een ernstig gewond slachtoffer. Een korte samenvatting uit de praktijk:
Lees verder
Bert Heida - 20 mei 2021
Een aantal jaren geleden kreeg ik aan de lopende band cadeaus van tevreden cliënten. Na het succesvol afronden van de letselschade kreeg ik regelmatig een taart om met de collegae te delen. Maar ook bloemen, drank en cadeaubonnen. Altijd leuk, vanwege de waardering én om je collega’s mee te plagen. Om te benadrukken hoe goed je bent… Op enig moment was het zo vaak dat de geplaagde collegae suggereerden dat ik de cliënten geld gaf om iets voor mij te kopen.
Lees verder
Bert Heida - 29 april 2021
Op 8 april 2021 hebben mijn vrouw en ik de eerste vaccinatie tegen covid-19 gehad. Met AstraZeneca. Nee, we hebben niet getwijfeld. Maar ik was toch wel een beetje gespannen. Alle media-aandacht voor ernstige bijwerkingen was toch wel enigszins verontrustend. Als je dagelijkse bezig bent met letselschade dan besef je terdege dat de kans op een ongeluk niet denkbeeldig is. Als ik in de auto stap of een stukje ga motorrijden dan weet ik als geen ander dat er toch altijd een risico is. Hoe klein dan ook. Dat geldt dus ook voor een vaccinatie. Ook dat is een risico. Hoe klein ook.
Lees verder
Bert Heida - 22 april 2021
Toen onze zoon vier jaar oud was, hebben we hem een keer in de hondenmand aangetroffen. Samen met onze blonde labrador die er geen enkel probleem mee had dat een klein mensje even zijn verdriet met hem wilde delen. We hadden er later ook nog een zwarte labrador bij genomen. Die vond niets lekkerder dan zichzelf in elke modderige waterplas te storten om er dan op zijn buik doorheen te schuiven. Zagen ze in de verte een andere hond dan waren ze samen vertrokken. Wat heb ik ze soms vervloekt en wat waren ze geweldig. Ze waren ruim 13 jaar bij ons, Stark en Slim. Nu hebben we Spook, een zwarte Labrador met weer een heel eigen karakter. Zelfde soort maar toch weer een individu. Elke hondenbezitter herkent dat.
Lees verder
Bert Heida - 15 april 2021
Motorrijden is een van mijn grootste hobby’s. Het gevoel van vrijheid, de acceleratie, de sensatie en spanning die heel ontspannend kan zijn. Alleen andere motorrijders begrijpen dat gevoel. Net als ik worden ze wat recalcitrant als anderen je proberen te overtuigen van de gevaren. Of meteen alle stereotypen uit de kast halen. Verwijzingen naar de Hells Angels of Satudarah. herrie, stank, asociaal gedrag. En dan zijn er nog de grapjassen die je een beetje belachelijk maken met de vermeende midlife crisis, de geheel lederen outfit die toch wel op latente gevoelens moet duiden en je 250 kg zware 1100 cc die ze steevast een brommer noemen. Zo grappig!
Lees verder
Bert Heida - 8 april 2021
Je zult maar minister-president van dit land zijn. Zoveel mensen die hun vertrouwen in je hebben uitgesproken. Die hopen dat je leiding geeft aan een land in crisis. Je zult maar politicus zijn en in de Tweede Kamer zitten. Zoveel mensen die op je hebben gestemd en verwachten dat je hun belangen dient. Dat je opkomt voor hetgeen zij belangrijk vinden. Dan is eerlijk zijn wel echt belangrijk. Dan moeten mensen er echt op kunnen vertrouwen dat je er voor hun bent. Dat je eigen positie van ondergeschikt belang is, dat je principes hebt en die niet verkwanselt voor macht. Dat het klimaat, corona, stikstof, het woningtekort en al die andere onbenulligheden wel even kunnen wachten. Dat je geen belangrijke dingen vergeet…
Lees verder
Kenny Hassink - 6 april 2021
Op 30 december 2020 oordeelde de Rechtbank Midden-Nederland over een ongeval tussen twee fietsers. Op een kruispunt van fietspaden in Utrecht botsten deze fietsers op elkaar. Er was discussie over de aansprakelijkheid maar de rechter was duidelijk: de fietser die van rechts kwam, had voorrang moeten krijgen. Dus de andere fietser werd als veroorzaker van het ongeval gezien en was aansprakelijk voor de schade. Een logische conclusie. Maar de reden van de discussie had waarschijnlijk een dieper liggende reden: de veroorzaker bleek niet verzekerd.
Lees verder
Bert Heida - 1 april 2021
Ook in 2021 kunnen we op Witte Donderdag naar The Passion kijken. Alweer voor de elfde keer. De afgelopen jaren heb ik genoten van dit tv-spektakel. Je kent het vast wel. De lijdensweg van Jezus als openluchtmusical op locatie in een grote stad. Goed gekozen liedjes die door bekende zangers worden vertolkt. Prachtig in beeld gebracht. Als ongelovige met een passie voor verhalen over heidense Vikingen is het eigenlijk wel bijzonder dat ik het zo mooi vind.
Lees verder
Bert Heida - 25 maart 2021
Op zondag keek ik in mijn agenda. Eén afspraak. Alleen een online meeting met een aantal collega’s van SRK, BSA en Brandmeester. Vóór corona had ik elke week wel zes tot acht afspraken. Nu zit ik de hele week thuis achter de laptop en behandel ik mijn digitale dossiers. Geen fysieke afspraken. Wat is er veel veranderd!
Lees verder
Bert Heida - 17 maart 2021
Nederland is een democratische rechtstaat. Democratisch omdat burgers kiezen wie het land regeert. Een rechtstaat omdat iedereen zich aan het Nederlands recht moet houden: burgers, instanties en overheid. Dat zijn mooie uitganspunten die ook in mijn dagelijks werk van belang zijn. Ik ga dus zeker stemmen en roep langs deze weg iedereen op om dat ook te doen. Niet omdat ik dat belangrijk vind maar omdat het belangrijk is.
Lees verder
Bert Heida - 11 maart 2021
Nee, ik ga u niet vermoeien met statistieken, complottheorieën, vaccinatieproblemen en al helemaal niet met mijn mening over deskundigen en politici. Daar worden al grappen genoeg over gemaakt. Beter grappen dan waanzin zult u misschien denken. En daar ben ik het helemaal mee eens. Soms komen ze echter onverwacht samen. Een mooi voorbeeld uit de recente praktijk wil ik u niet onthouden.
Lees verder
Bert Heida - 4 maart 2021
“Als Victoria Vesta adviseur kom ik graag bij de mensen thuis.” Die zin is afkomstig uit een bekende tv-reclame uit de jaren ’90 met Johnny Kraaijkamp jr. in de hoofdrol. Hij begon altijd met die zin om vervolgens na het uitbrengen van een verzekeringsadvies zelf met zijn gestuntel ernstige schade te veroorzaken. Het eindigde dan altijd met de opmerking: “Gelukkig heb ik meer verstand van verzekeren.”
Lees verder
Bert Heida - 25 februari 2021
Afgelopen vrijdag hebben we in besloten kring afscheid genomen van een van mijn zwagers. Alleen directe familie en vrienden. Mijn eerste crematieplechtigheid met mondkapjes. Iets van 30 mensen. Het hadden er veel meer kunnen zijn. Want het was een lieve en zeer gewaardeerde man die vele levens heeft beroerd.
Bert Heida - 18 februari 2021
Het was een week winter. Met veel plezier maar ook de nodige ongemakken. Had ik eindelijk de sneeuwduinen van onze oprit weg geschept, bleek de houten schuur ook nog vol te liggen. Die is weliswaar waterdicht maar de stuifsneeuw had zich door alle kieren en gaten een weg naar binnen laten blazen. Ik had natuurlijk al gezien dat mijn motor van een decoratief laagje sneeuw was voorzien. Daar had ik begin van de week nog enthousiast een foto van op Facebook gepost. Nu zag ik echter dat ook de zolder van mijn schuur vol met sneeuw lag.
Lees verder
Bert Heida - 18 februari 2021
Mijn carrière in de verzekeringen ben ik ooit begonnen bij een verzekeraar op de afdeling autoschade. Als het winterweer was, konden we - zeker na een weekend - weer een flinke hoeveelheid schademeldingen verwachten. De telefoon stond niet stil en de schade-experts draaiden overuren. Mijn moeder zei in combinatie met slecht weer dan ook altijd: “Nou dan zal je het wel weer druk hebben op je werk.” Dat klopte toen wel. Maar na zeven jaar bij die verzekeraar kwam ik bij Pals te werken. Daar zijn de weersomstandigheden niet direct van invloed op de hoeveelheid werk.
Lees verder