De medewerkers van Pals maken van alles mee en hebben over veel dingen een mening. Niet in de laatste plaats over de wereld van de letselschade. In de volgende blogs kun je er van alles over lezen.
Je raakt betrokken bij een verkeersongeval of komt lelijk ten val op je werk. Help! Wat moet je doen? Als je letsel oploopt door toedoen van een ander - en dat hoeft echt niet alleen te gaan om gebroken benen en bloedende hoofden - is het altijd verstandig om contact op te nemen met een letselschadebureau zoals Pals Letselschade.
Lees verder
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. In het afgelopen jaar vertrokken er vier collega’s. Om heel verschillende redenen. Eén ging er met pensioen, één verkreeg een functie elders, één ging naar de concurrent en dan stapte er ook nog iemand over naar de andere kant. Ze waren alle vier omstreeks 1999 bij Pals gekomen. En nu gingen zij.
Lees verder
Jij drinkt je koffie toch helemaal niet ZWART? Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik die vraag natuurlijk. Nee, meestal niet. Maar dat is het voorrecht van de schrijver. Om iets mooier te maken of donkerder. Dus om eerlijk te zijn: meestal drink ik mijn koffie zonder suiker met een klein beetje melk. Een wolkje. Soms is zwarte koffie echter niet te vermijden omdat het niet anders kan of omdat het gezonder is.
Lees verder
Wie net als ikzelf en ruim twee miljoen kijkers de oudejaarsconference van Claudia de Breij heeft gezien, weet wat de betekenis van deze Oekraïense tekst is: alles komt goed. Ik heb de voorstelling twee keer gezien. Eerst tijdens een try-out eind november en daarna op oudejaarsavond. Beide keren was ik enorm onder de indruk. Niet alleen van de mooie, grappige en ontroerende manier waarop ze 2022 samenvatte. Ook de liedjes die ze vertolkte en het intens mooie optreden van prima ballerina Olga Smirnova kwamen binnen. Tranen van het lachen en tranen van ontroering en herkenning. Alles kwam voorbij.
Lees verder
Mijn moeder hield er niet van. Ik hoor het haar nog zo zeggen: “Ach kind, dat is toch zo somber!” Maar het is mijn favoriete kleur. Veel van mijn kleding is dan ook zwart. En op mijn zwarte t-shirts staan bandnamen of doodshoofden met inspirerende teksten. Of allebei. Mijn moeder zou er van gruwen. Net als van mijn te lange haar en baard. Die inmiddels overigens heel lichtzwart zijn geworden.
Lees verder
De beste wensen! Een heel goed en gezond 2023! Gelukkig Nieuwjaar!
We hebben het elkaar weer gewenst. Soms zeer gemeend. Vaak omdat het zo hoort en eigenlijk tegen beter weten in. Want wat we elkaar ook aan geluk wensen, in het nieuwe jaar krijgen we toch weer ellende, verdriet, zorgen en strijd. Met hopelijk soms geluksmomenten. De een heeft wat meer geluk dan de ander. In ons land hebben we in vergelijking met veel andere landen in ieder geval meer kans op geluksmomenten. En dat brengt me dan bij mijn specifieke wens voor dit jaar.
Lees verder
De beste wensen! Een heel goed en gezond 2023! Gelukkig Nieuwjaar!
We hebben het elkaar weer gewenst. Soms zeer gemeend. Vaak omdat het zo hoort en eigenlijk tegen beter weten in. Want wat we elkaar ook aan geluk wensen, in het nieuwe jaar krijgen we toch weer ellende, verdriet, zorgen en strijd. Met hopelijk soms geluksmomenten. De een heeft wat meer geluk dan de ander. In ons land hebben we in vergelijking met veel andere landen in ieder geval meer kans op geluksmomenten. En dat brengt me dan bij mijn specifieke wens voor dit jaar.
Lees verder
Lijstjes! Ooit werden we er als medewerkers van Pals helemaal gek van. Het management had toen de behoefte om alles te administreren, te reguleren en te controleren. Wekelijks was er wel een lijstje - of zelfs meer dan één - dat we nog dezelfde week moesten checken, aanvullen en van informatie voorzien. Openstaande posten, te lang lopende dossiers, bespreekzaken, lijstjes voor zaken met verzekeraar A, met verzekeraar U of die andere A. Pfff… Het waren zware tijden. Die zijn gelukkig al heel lang voorbij. Met dank aan automatisering en andere directies. Nu denk ik bij lijstjes weer gewoon aan boodschappen en aan de decembermaand.
Lees verder
Een jaar geleden schreef ik over de letselschade die iedereen treft: het ouder worden. Vorig jaar stond er 62 op de teller en boven mijn blog. Nu staat er geen getal maar heb ik het jaarlijks terugkerend ongemak gewoon bij de naam genoemd. Het getal relateert ook dit jaar aan semi-bejaard. En dat heeft voor- en nadelen. Aangezien ik de nadelen vorig jaar uitgebreid heb besproken, er in Nederland al genoeg wordt geklaagd en er naar mijn mening behoefte is aan positieve geluiden, het volgende.
Lees verder
en bijzondere uitspraak bij een rechtbank kortgeleden. Tenminste, volgens de media een bijzondere uitspraak want er werd flink wat aandacht aan besteed. Wat was er gebeurd? Een automobilist reed door rood en schepte daarbij een onfortuinlijke voetganger die net overstak. Helaas een regelmatig voorkomende situatie. Maar wat was er dan zo bijzonder aan deze situatie? De automobilist in kwestie had zich na het ongeval ontfermd over het gewonde slachtoffer en later op eigen houtje contact gezocht. En dat leverde hem bij de rechtbank complimenten op. De rechter noemde hem “eerlijk en oprecht”.
Lees verder
In Word heb ik een nieuw document geopend. Het wit van de lege digitale bladzijde staart mij aan. Waarover moet ik schrijven? “Ah! Eindelijk loopt hij tegen een schrijversblok aan!” Ik hoor het je haast zeggen. Ben ik zelf ook wel eens bang voor geweest maar dat is het probleem niet. Er is gewoon teveel om over te schrijven. Dus blijft het wit. Twee eerdere pogingen tot een blog heb ik opgeslagen om later misschien nog iets mee te doen. Iets over onze puppy. Toch weer voor gegaan. En dan was ik ook al begonnen met de blog over de Letselschade Top 10. Maar die liep (nog) niet lekker en ik wil toch ook deze week weer iets inleveren. En nu zit ik naar een witte pagina te kijken.
Lees verder
Zo’n 15 jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met letselschade en Pals. Niet door een voorval dat mij was overkomen maar doordat mijn partner Marcel een bedrijfsongeval had gehad. Op advies van naasten toch maar eens met Pals gebeld. En ja hoor, wie bracht ons een bezoekje? Bert Heida. Hij was letselschadespecialist in onze regio.
Lees verder
Oh kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind. Alles gekregen, van die beste Sint! Of natuurlijk van ouders/vrienden/familie, voor degenen onder ons die het Grote Geheim van Sinterklaas inmiddels kennen. Het is weer zover! De tijd van pepernoten in Augustus en discussies over wel of geen intocht liggen gelukkig weer achter ons. We zitten nu middenin de tijd van het Sinterklaasjournaal, je schoen zetten en naast ietwat angstige kinderen lopen die graag Sinterklaas een handje willen geven maar dat stiekem toch een beetje eng vinden.
Lees verder
Op de verjaardag van een wederzijdse kennis ontmoette ik Jasper. Jasper woont in de omgeving Maastricht, is 26 jaar oud en werkte tot een tijdje geleden als asbestverwijderaar.
We raakten aan de praat en Jasper vertelde mij dat hij ongeveer een jaar geleden een verkeersongeval had meegemaakt. Hij reed op een avond terug naar huis, verloor de macht over het stuur en knalde tegen een boom. Als gevolg van dit ongeval liep hij dusdanig letsel op aan zijn rechterbeen dat deze uiteindelijk gedeeltelijk geamputeerd moest worden. Afgezien van het lichamelijk letsel kreeg hij ook psychische klachten. Hij is volledig arbeidsongeschikt geraakt voor zijn huidige werk.
Lees verder
De eerste vraag die ik meestal stel als ik iemand bel is: “Hoe gaat het met je?” En steevast krijg ik dan als antwoord: “Ja, wel goed hoor” of “Het gaat eigenlijk wel.” Of het nu een gewoonte is geworden om te zeggen dat het goed met je gaat of dat mensen het zeggen om anderen niet te belasten dat weet ik niet. Maar dat dit antwoord vaak niet het juiste antwoord is, weet ik wel.
Zo ook afgelopen week. Na wat doorvragen bij de mevrouw waarmee het ‘wel goed’ ging, bleek het volgende...
Lees verder
Het was me nog niet eerder gebeurd. Dat ik iets wilde schrijven en het idee kreeg dat het onderwerp al eerder voorbij gekomen was. Het betrof sowieso een terugkerende ergernis. Maar nu had ik een soort déjà vu. Die situatie had ik al eerder beschreven toch? En opeens wist ik het weer. Verzekeraar A. en de heer B. had ik al eens eerder ten tonele gevoerd. Toen had ik de blog ERGERNIS willen noemen. Maar ik was vanwege de A en de B en het moeizame beloop tot een conclusie gekomen: geen abc’tje. Dus dat werd de blog ABC. Nu echter (nog) meer ergernis.
Lees verder
Na de zomer van 2022 veranderde mijn dagelijks leven ineens enorm. Mijn vriend en ik gingen samenwonen in een mooi appartement en ik mocht starten met mijn nieuwe baan bij Pals Letselschade als Jurist Intake.
Als je op jezelf gaat wonen, moeten er veel dingen geregeld worden. Zo liepen wij tegen de vraag aan: moeten we ook een aansprakelijkheidsverzekering afsluiten? Is dat echt nodig? We zijn toch heel voorzichtig? We gingen eens opzoeken hoeveel we er per maand aan kwijt zouden zijn. En omdat dat best meeviel, besloten we er toch maar een af te sluiten.
Lees verder
Nee, dit wordt geen blog over spannende fantasieën. Waaraan ik refereer is mijn favoriete radiostation.
Het was eind oktober. En ik genoot met een dubbel gevoel van de ‘oudewijvenzomer’. Genieten van iets slechts. Zo voelt het toch een beetje als klimaatverandering vrijwel zeker bijdraagt aan een prachtige nazomerweek. Een week met de nodige afspraken. Voor het werk naar Arnhem en Hengelo. Met mooi weer en mooie muziek onderweg… Nou, dan hoor je mij niet klagen.
Lees verder
Cindy, mijn binnendienst, was ziek en de collega die haar parttime zou vervangen werd dat ook. Dat had ik natuurlijk niet verwacht. En ik had haar al het nodige werk gestuurd dat nu dus bleef liggen. Hoe ging ik dat oplossen? Dat betekende extra werk. En dan had ik ook nog afspraken staan: één voor vrijdag en één voor maandag. Niet praktisch! Dus had ik op donderdag de afspraak voor vrijdag verzet naar maandag. “Maar dan moet je die niet op hetzelfde tijdstip plannen, sukkel!”, sprak ik mijzelf verwijtend toe nadat ik de afspraak in Outlook ging verplaatsen. Het bleek dat ik maandag om 10:00 uur nu in Groningen en in Drachten moesten zijn. Gelukkig vond de andere klant het geen probleem om mij ’s middags te ontvangen.
Lees verder
Het formaat is 135 x 210 mm, 122 pagina’s binnenwerk, full color en een omslag voorzien van mat laminaat en spot-uv lak. Op de omslag een stoere foto van een man op een motor. Op de achterzijde een foto van de schrijver met een aanprijzende tekst. Het is een verzameling van 52 verhaaltjes. Met een inhoudsopgave, een colofon, een voorwoord en een verantwoording.
BERTWETER, 52 blogs eindelijk gebundeld.
Lees verder
Op zaterdagmorgen ontving ik een WhatsApp bericht. Iemand had zojuist mijn stukje over het 15e Groningse Letselschade Congres gelezen. Dat was de donderdag ervoor online gezet. De persoon in kwestie had de volgende passage gelezen en hij citeerde: “Een paar (overigens sympathieke) vertegenwoordigers van onze gedeelde ergernis kwamen binnen. Even goeiedag zeggen.” Om te vervolgen met: “Na 22 jaar samen zaken in goede harmonie opgelost te hebben, is dit hoe ik omschreven wordt…? Gelukkig heb je nog ruimschoots de tijd om dit in een volgend stukje recht te zetten.”
Lees verder
Het was de maandag na mijn herfstvakantie. Achteraf had ik er een beetje spijt van dat ik me er voor had ingeschreven. Zo’n eerste dag na een paar weken vrij wil ik liever rustig beginnen met mijn normale werk. Gewoon thuis op mijn eigen werkkamer, in mijn ouwe kloffie met de vertrouwde grote mok koffie. Niet meteen weer het gedoe van op tijd ergens naar toe, je netjes aankleden, lichte parkeerstress en zo. Ik had me echter wel ingeschreven dus zat ik op tijd in de auto op weg naar het 15e Groningse Letselschade Congres.
Lees verder
Zag je mij? Volgens mij niet maar ik zag jou gelukkig wel. Net op tijd trouwens. Wat dacht je toen je vanmorgen op je fiets stapte, waarschijnlijk onderweg naar school? “Ach, mijn verlichting doet het niet maar wat maakt het uit? Die automobilisten zien mij wel.” Ik zal je een geheimpje verklappen. Wanneer je in de schemering rijdt, op een donkere fiets, met donkere kleding aan, dan ziet een automobilist je niet hoor. Zeker niet wanneer je ook nog eens uit een zijweggetje komt schieten en haaientanden negeert.
Lees verder
Mijn vrouw en ik gaan elk jaar wel een keertje naar de zee. Dit jaar hadden we een studio aan de boulevard. Nou ja, aan de achterzijde dan, wat ook de redelijke prijs verklaarde. Vanaf ons terrasje hadden we een prachtig uitzicht op de ingang van de parkeergarage. Maar het strand was op een minuutje wandelen en daar gaat het toch vooral om. Wandelen over het zand langs de vloedlijn, de zilte lucht opsnuiven en dan op het einde van de middag op het terras van Evi Beach. Gehemelteverschroeiendhete bitterballen met een Lagunitas. Heerlijk!
Lees verder
Een hittegolf in Frankrijk. Dagenlang doen we niet veel anders dan in de schaduw van een parasol een boek lezen en ter verkoeling een duik nemen in het zwembad. En opeens is daar die wolk. Eerst is er opluchting dat de zon even uit beeld is. Maar al snel komen we er achter dat het niet een gewone wolk is maar een rookwolk. Met brandlucht. Nu zal iedereen het nieuws over de enorme bosbranden in Frankrijk mee hebben gekregen. Dus je snapt: paniek in de tent. Tenminste, bij ons. En bij het enige andere Nederlandse gezin op de camping.
Lees verder
Het was zo’n dag dat de zon zinderend weerkaatste van het asfalt. Dat je al begint te zweten als je kleren aantrekt. Dat je eigenlijk het liefst in de schaduw blijft zitten met een gekoeld drankje. En dat je elk zuchtje wind dat verkoeling brengt verwelkomt. Tropische temperaturen zijn in mijn beleving pas ’s avonds laat echt fijn. Als je tot na middernacht in je korte broek en een T-shirt met een biertje op het terras kunt zitten. Maar ja, ook dan moet er de volgende dag worden gewerkt. En het is nog niet zo heel lang geleden dat airco niet overal gebruikelijk was.
Lees verder
Ik maak wel eens een kruiswoordpuzzel. Ja, hoe bejaard wil je het hebben? In de Volkskrant staat er één op elke doordeweekse dag. Het is dan mijn streven om zonder een online woordenboek te raadplegen de hele puzzel op te lossen. Dat lukt me eigenlijk nooit. Maar als er slechts één of twee woorden zijn die ik op moet zoeken, dan ben ik wel trots op mijzelf. Van de week deed ik er één in het half uurtje dat mijn vrouw bezig was met eten maken. Aan de keukentafel met een glaasje wijn erbij. Ontspanning.
Lees verder
Er zijn van die terugkerende verplichtingen die ik maar uit blijf stellen. Ik heb er geen zin in of zie er tegenop. Of ik overtuig mezelf van het feit dat er andere prioriteiten zijn. Meestal gaat het om een combinatie van deze factoren waardoor ik sommige dossiers te lang laat liggen. Waardoor ik mijn jaarlijkse belastingaangifte meestal pas in de laatste week verzend. En die maakt dat ik de jaarlijkse financiële verantwoording als curatoren van onze zorgdochter pas ga opstellen na ontvangst van de herinnering.
Lees verder
“Mag ik een collega spreken?”, vroeg de mevrouw waarvan ik de naam niet had verstaan.
“Welke collega wilt u spreken?” Dat leek haar niet uit te maken. Ze kon mij geen naam geven.
“Kunt u het dan niet gewoon met mij bespreken?” Nee, haar advocaat had geadviseerd om naar een collega te vragen.
Lees verder
Het had toch ook net zo goed een wortel kunnen zijn? Of een tomaat. Desnoods een paprika. Maar nee hoor, die groene slungel was de Sjaak. Die werd synoniem voor een periode in de zomer dat er niets te doen is: komkommertijd.
Volgens Genootschap Onze Taal komt de term van het komkommerseizoen dat voorheen altijd in de zomer viel. Kwekers hadden het heel druk. Maar in andere vakgebieden was het juist ontzettend rustig. Omdat die rustige periode samenviel met het komkommerseizoen begon men dat met elkaar te associëren. En zo werd komkommertijd synoniem voor een rustige periode zonder nieuws. Nou ja, behalve dan het spreekwoordelijke komkommernieuws.
Lees verder
Je kent ze wel. Van die mannen van middelbare leeftijd die het opeens op hun heupen krijgen. Als twintiger hoorde ik er verhalen over. Vrienden van ouders die zomaar zonder enige aanleiding besloten dat het tijd was om een tattoo te laten zetten met de inspirerende tekst Forever young. Of om een hippe rode sportwagen aan te schaffen. En daar dan mee rond te rijden met een jonge blonde dame naast zich. Eentje die wel net een tikkeltje ouder was dan de eigen dochter uiteraard.
Lees verder