Het was ergens in februari 2022 dat ik de 52e blog voor Pals Letselschade schreef. Elke week één, een jaar lang, zoals ik had beloofd. Wat onbescheiden liet ik toen weten dat het nu wel tijd werd voor een bundel. Net als Youp schreef ik nog minder bescheiden. Met ‘mijn’ redacteur Arjen de Jong - van de marketingafdeling bij SRK die de blogs nog even controleert op schrijffoutjes en deze op de sociale media laat plaatsen - had ik het al eens gehad over een bundel. Hij was heel enthousiast over dat idee en had al meteen een idee voor de omslag. Onze directeur marketing Peter Hoitinga was ook al zo enthousiast. Ik ging erin geloven.
Een goede vriend van mij, Valentin Ocheda, is grafisch vormgever. Ik vroeg hem na te denken over ontwerp en vormgeving. Ik leverde dankzij een andere vriend, Richard Saptenno - kapper, stylist én verdienstelijk amateurfotograaf - beeldmateriaal aan. Er kwam een prachtig omslagontwerp. Er kwam een offerte voor het drukwerk en een akkoord. En toen volgden er een paar maanden waarin volgorde, inhoud en illustraties werden bepaald. Alle teksten werden nog eens geredigeerd, gecontroleerd en dan nog een laatste keer gecheckt. Altijd gedacht dat ik de Nederlands taal redelijk beheers. Na de definitieve controle door Arjen heb ik echter een klein minderwaardigheidscomplex gekregen. Niet normaal zoveel foutjes hij na mijn eigen controle nog had kunnen vinden. Maar goed, beter is best.
En toen zouden op maandag 17 oktober de boekjes op ons kantoor in Emmen worden afgeleverd. Ik was heel nieuwsgierig. Op de terugweg van een afspraak bij een cliënt gebeld met collega’s. Was er al iets voor mij binnengekomen? “Geen idee. Nee, ik ben thuis aan het werk.” De tweede nam niet op. De derde had niets gezien. De tweede belde terug. Hij was alleen ’s morgens op kantoor geweest. Zou het dan toch niet? Zelf maar even langs kantoor. Volgens de receptioniste was er niets voor mij bezorgd. Er was echter wel een grote pallet met drukwerk afgeleverd…
En daar stond de pallet. In onze pantry. Een grote houten pallet met daarop een heleboel doosjes. Onaangeroerd. Nog omwikkeld door krimpfolie. Het kantoor was stil. Het voelde haast of ik iets ging doen wat niet mocht. Ik trok wat folie los en kon het eerste doosje van de stapel pakken. Snel zocht ik een mesje uit de keukenlade en sneed het plakband door. En toen had ik het in handen. Mijn eerste gedrukte werk als schrijver. En nee, het is geen meeslepend roman, geen epische verhalenbundel of een literair meesterwerk. Maar een bundel met blogs over letselschade, het leuke en het lelijke.
De eerste druk is bestemd als relatiegeschenk. Voor doorverwijzers zoals assurantiekantoren. En de collega’s krijgen er één. Geen idee of er een tweede druk gaat komen. Aan de inhoud van een tweede bundel wordt nog wekelijks gewerkt. Ben alweer ruim over de helft. Of die er gaat komen? Ach, wie weet. Ik heb nu in ieder geval een eigen boek in mijn boekenkast staan. Nou ja, een boekje. Maar ik ben er trots op.
Bert Heida, Letselschadespecialist NIVRE-re